بقیه در ادامه مطلب .....

این شعر که روی دفترم کِز کرده
خاطره ای ست
که تو جا گذاشته ای
از سیاره ات نگاه کن
و جای خالی ات را لابه لای سطرهای روشنم ببین
بیا
کنارم بمان
و بدان این شعر
شعری
Selfie ست

.

.

.

عیبی ندارد عادی رفتار کنی
به این شرط که
عادی “احساس” نکنی!
ریچارد باخ

.

.

.

این همه “دوستت دارم” را
برای کدام روز مبادا کنار گذاشته ای
باور کن مردگان
بوی گل را استشمام نمیکنند
یوسف مهدوی فر

به سلامتی اونایی که مخاطب خاصشون خداست
به سلامتی اونایی که شبا به خدا شب بخیر میگن
به سلامتی اونایی که صبح با یاد خدا از خواب بیدار میشن
به سلامتی اونایی که خدا همه دار و ندارشونه …
.
.
به سلامتی اون روزایی که وقتی روی صندلی میشِستیم پاهامون به زمین نمیرسید !
.
.
سلامتی همه اونایی که دلشون و حرفشون یه رنگه نه اونایی که فقط دروغاشون قشنگه !
.
.
سلامتی همه جورابااا ولی بیشتر برای نوع زنونش چون تا وقتی جفتش کنارشه با هیشکی جز اون قدم نمیزنه و بعد از جفتش هم خودشو تو سرشیر حموم اعدام میکنه تا خیانت نکنه !

نه خودش موند نه خاطره هاش …
تنها چیزی که مونده جای خالیشه !
.
.
آرام می آیم همانجای همیشگی ، سر همان ساعت همیشگی با همان شوق که می شناسیَش با خودم حرف می زنم ، برای خودم خاطره تعریف می کنم و بی صدا مثل همیشه می روم بی آنکه تو آمده باشی !
.
.
حکایت عجیبی دارد این “اشک”
کافیست حروفش را به هم بریزی تا برسی به “کاش” !
.
.
روزی خواهد آمد که دردم را بفهمی
روزی که دیگر هیچ دردی را نمی فهمم !
.
.
تنها “غم زندگیم” بدون تو زندگی کردن بود …
حالا دیگر غمی ندارم ، آماده ام برای مرگ !

ﺑﻴﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺭﺍﺯﻯ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﻢ

ﭘﺴﺮﻫﺎ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ !
ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ نگرفتند !
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ
خوب دعوا میکنند !
ﻓﻘﻂ ﺑﻠﺪﻧﺪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻳﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ خراب ﮐﻨﻨﺪ !

لطفا به ادامه مطلب بروید ... تشکر ...

من تو را دوست داشتم ، تو اما بگذار حفظ شود آبروى دل در سه نقطه ها…
.
.
زمستان نیست ، دلتنگی توست که میلرزاند چهارستون دلم را…
.
.
تو و خوشبختی چقدر شبیه به همید ، به هیچ کدامتان نرسیدم.
.
.
میدانم به خاطر همه ی بایدها نباید تو را داشته باشم.
.
.
عشقش که سر کلاس زنگ میزد میگفت خانوم اجازه برم آب بخورم ؟ حالا مدتهاست که دیگر اجازه نمیگیرد و این بار معلم است که هر روز میگوید : چن وقته خیلی داغونی ، برو یه آبی به سر و صورتت بزن.
.
.
دست مریزاد پروردگارم ، چه پوست کلفتی برایم آفریدی ! چه دل صبوری به سینه ام سپرده ای و چه شانه هایی که این چنین بار طعنه هارا میکشند و نمیشکنند…

عاشقانه دوست داشتنت تنها کار عاقلانه ای ست که از دلم بر می آید !
.
.
تمام دکترها جوابم کرده اند
عجب سرطان بدخیمیست دوست داشتنت !!!
.
.
برف ، باران و شالگردن همه بهانه است ؛ زمستان آمده برای تماشای تو !

دلم گرفته

امروز دلم گرفته و بسیار غمگینم و دلم از جدایی ترس دارد ، با خدای خود ناله کردم تا با لطف خودش 

چاره ساز شود!!!!

اه ای خدای من کاش یکی را می فرستادی تا به درد دلم گوش نهد!!!

امروز به زجر و خون دلی که مجنون خورد پی میبرم و میگریم!!!

تو هم شده ای انقلاب زندگی من ،
حالا هر چیز در زندگی ام تاریخ دار شده …
قبل از تو … بعد از تو …
.
.
.
چنــد هــزار فِــریـــم بـاشـد هــم ،
جــا نمی شـود ..
این لبــــــخـــند ..
در قــابِ پنـــــجـــره !
دوربیـــنم “عـاشق” شـده اسـت !

دل تنگم و جز روی خوشت در نظرم نیست

در گیتی و افلاک به جز تو قمرم نیست

با عشق تو شب را به سحر گاه رسانم

بی لذت دیدار تو شب را سحرم نیست

لطفا به ادامه مطلب بروید ... تشکر ...

من از اعدام نمى ترسم نه از چوبش نه از دارش من از پایان بى دیدار میترسم

***

زندگی باید کرد: گاه با یک گل سرخ گاه با یک دل تنگ گاه باید رویید در پس یک باران گاه باید خندید با غمی بی پایان!!!

***

طوطیم اندر قفس اما دلم پیش توست گر قفس را بشکنم پرواز من سوی تو است

محبــوب مــن

از دوســت داشتنــم می ترســد 
از داشتنــم می ترســد
از نداشتنــم هــم مــی ترســد
با اینہمــہ امــا؛
مبــادا گمــان کنیــد زن شجاعــی نیســت
وطنــش بــودم اگــر...

بــہ خاطــر مــن مــی جنگیــد
و مــادرش اگــر...
بخــاطــرم
جــان ....
مــن امــا،
هیــچ کَسَــش
نیستــم
مــن
هیچکســش هستــم ...(!)

خدایا آغوشت را همین حالا نیاز دارم
همین حالا در کنج ویرانه های این دنیا با یک بغل حسرت نشسته ام
آغوشت را برای روزهای تنهاییم نیاز دارم
دستانت را که باز کنی ، هرجا که باشم خودم را به آغوشت میرسانم
تو که باشی ، دنیا با همه ی تاریکی هایش برایم زییا میشود
مهربانم ، صدایم کن که صدایت همچو لالایی مادرانه برایم شیرین است
گلایه هایم را نادیده بگیر ؛ تو خودت خوب میدانی که من دیگر به جز تـــــــــــو کسی را ندارم…

برای دیدن بقیه به ادامه مطلب بروید ... تشکر ...

خسته ام
بیا برای من کتاب بخوان
برای من چایی بخور و کمی برای من بخواب
من هم برای تو میمیرم !
.
.
مردم همیشه تو را به خدا سوگند میدهند اما برای من تو آن همیشه ای که خدا را به تو سوگند میدهم !
.
.
شعر را به تو میسپارم ، کلید خانه و چراغ را ، خودم را هم به تو میسپارم
سفارش نمی کنم چون خیالم راحت است !

کمبزولاش چیست ؟؟؟
آیا نام دانشگاهی در خارج است ؟ آیا نام رودخانه است ؟
خیر !!! توصیه یک شیرازی است به فرزندش موقع خوردن نان و کباب !!!

.
.
(.__.)(‘_’  )(.__.)
(.__.)(  ‘_’)(.__.)
(.__.)(•_•)(.__.)
گیر افتادن بین دوتا خرخون که نمیرسونن !
.
.
قانون اول تنبلی : اگر من به وسیله ای احتیاج داشته باشم و آن وسیله از من دور باشد ، من دیگر به آن وسیله احتیاج ندارم !
.
.
پسر است دیگر ، از زور کادو ولنتاین دعوا راه می اندازد و قهر میکند که کادو ندهد اما کور خوانده است ؛ دختر است دیگر ، به زور میگیرد !

مینویسم دوستت دارم ، نگو تکراریست شاید روزی نباشم که تکرارش کنم !
.
.
گاه سکوت معجزه میکند و می آموزی که همیشه “بودن” در فریاد نیست !
.
.
خنده بزرگترین اسلحه در جنگ زندگیست ، امیدوارم همیشه مسلح باشی !
.
.
ز دستم برنمیخیزد که یک دم بی تو بنشینم
بجز رویت نمیخواهم که روی هیچکس بینم
من اول روز دانستم که با شیرین درافتادم
که چون فرهاد باید شست ، دست از جان شیرینم !
.
.
پای تو که وسط می آید هم آغوشی بی معنا میشود
با تو تا آسمان میروم بلوغ احساسم میان بازوان تو رویا را حقیقت محض میکند ، بمان !

زمستان را باور نکن
هوا بی تو سردتر از این حرفهاست !
.
.
تا یادت میکنم باران میبارد
نمیدانستم لمس خیالت هم وضو میخواهد !
.
.
حالم را پرسیدند ، گفتم ولی نفهمیدند که تو رفته ای و من از نبودنت لبریزم ای رفتنت آزمون تلخ زنده به گوری 
.
.
شاعر گفت پائیز وقتی است که عزیزت برود ؛ آه از این بهمن زرد ، آه از این اسفند پائیزی !
.
.
آهویم مرا دوست داشت اما اگر گرگهای اطرافش میگذاشتند !
.
.
خداوندا هرگز کسی را به آنکه قسمتش نیست عادت نده که دل کندن از او مرگ است !

روزها پر و خالی میشوند مثل فنجان های چای در کافه های بعد از ظهر اما هیچ اتفاق خاصی نمی افتد
اینکه مثلا تـــــــــو ، ناگهان در آنسوی میز نشسته باشی !
.
.
همه دل می بندند ، تو از من چشم !
.
.
پشت این پنجره ها ، منتظرت قاب شدم !

ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ ، ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ
ﻭ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﻓﻨﺎ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺁﻧﭽﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﺗﻮﯾﯽ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺁﻏﺎﺯ من و ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﻨﯽ
.
.
نه روز و نه شب ، تنها شمارش نفس های تـــو ، عمر من است !
.
.
مثل باران های بی اجازه وقت و بی وقت در هوایم پراکنده است و من بی هوا ناگهان خیسم از او !

تنها یک حرف مرا آزار میدهد ، حتی یک کلمه هم نمیشود
تنها یک حرف مرا هر روز غمگین تر میکند …
همان یک “ن” که در ابتدای “بودنت” نشسته است !
.
.
با دستان خالی از دنیا خواهم رفت …
نباید نگران باشم چون حداقل با دلی پر میروم !
.
.
در زندگی گفتن دو چیز بسیار سخت است :
اولین سلام و آخرین خداحافظی !

مادر بزرگ در حالی که با دهان بی دندان، آب نبات قیچی را می مکید ادامه داد :
آره مادر ، ُنه ساله بودم که شوهرم دادند، از مکتب که اومدم ، دیدم خونه مون شلوغه
مامانِ خدابیامرزم همون تو هشتی دو تا وشگون ریز از لپ هام گرفت تا گل
بندازه. تا اومدم گریه کنم گفت: هیس، خواستگار آمده.

خواستگار ، حاج احمد آقا ، خدا بیامرز چهل و دو سالش بود و من ُنه سالم.
گفتم : من از این آقا می ترسم، دو سال از بابام بزرگتره.
گفتند : هیس ، شکون نداره عروس زیاد حرف بزنه و تو کار نه بیاره

حسرت های گذشته را با طعم آب نبات قیچی فرو داد و گفت : کجا بودم مادر ؟ آهان
جونم واست بگه ، اون زمون ها که مثل الان عروسک نبود. بازی ما یه قل دو
قل بود و پسرهام الک دو لک و هفت سنگ سنگ های یه قل دو قل که از نونوایی
حاج ابراهیم آورده بودم را
ریختند تو باغچه و گفتند :
تو دیگه داری شوهر می کنی ، زشته این بازی ها
گفتم : آخه ....
گفتند: هیس آدم رو حرف بزرگترش حرف نمی زنه

بعد از عقد ، حاجی خدا بیامرز ، به شوخی منو بغل کرد و نشوند رو طاقچه،
همه خندیدند ولی من ، ننه خجالت کشیدم به مادرم می گفتم : مامان من اینو
دوست ندارم
مامانم خدا بیامرز ، گفت هیس ، دوست داشتن چیه؟ عادت میکنی

بعد هم مامانت بدنیا اومد؛ با خاله هات و دایی خدابیامرزت؛بیست و خورده
ایم بود که حاجی مرد. یعنی میدونی مادر ، تا اومدم عاشقش بشم ، افتاد و
مرد. نه شاه عبدالعظیم با هم رفتیم و نه یه خراسون.یعنی اون می رفت ، می
گفتم : اقا منو نمی بری ؟ می گفت هیس ، قباحت داره زن هی بره بیرون .

می دونی ننه ، عین یه غنچه بودم که گل نشده ، گذاشتنش لای کتاب روزگار و خشکوندنش

مادر بزرگ ، اشکش را با گوشه چارقدش پاک کرد و گفت :آخ دلم می خواست
عاشقی کنم ولی نشد ننه. اونقده دلم می خواست یه دمپختک را لب رودخونه
بخوریم ، نشد. دلم پر می کشید که حاجی بگه دوست دارم ، ولی نگفت حسرت به
دلم موند که روم به دیوار ، بگه عاشقتم ولی نشد که بگه. گاهی وقتا یواشکی
که کسی نبود ، زیر چادر چند تا بشکن می زدم
آی می چسبید ، آی می چسبید.

دلم لک زده بود واسه یک یه قل دو قل و نون بیار کباب ببر ولی دست های
حاجی قد همه هیکل من بود ، اگه میزد حکما باید دو روز می خوابیدم

یکبار گفتم ، آقا میشه فرش بندازیم رو پشت بوم شام بخوریم ؟ گفت : هیس ،
دیگه چی با این عهد و عیال ، همینمون مونده که انگشت نما شم.

مادر بزرگ به یه جایی اون دور دورا خیره شد و گفت: می دونی ننه ، بچه گی
نکردم ، جوونی هم نکردم. یهو پیر شدم ، پیر.

پاشو دراز کرد و گفت : آخ ننه ، پاهام خشک شده ، هر چی بود که تموم شد.
آخیش خدا عمرت بده ننه چقدر دوست داشتم کسی حرفمو گوش بده و نگه هیس.

به چشمهای تارش نگاه کردم ، حسرت ها را ورق زدم و رسیدم به کودکی اش.
هشتی ، وشگون ، یه قل دوقل ، عاشقی و ...

گفتم مادر جون حالا بشکن بزن ، بزار خالی شی.
گفت : حالا دیگه مادر ، حالا که دستام دیگه جون ندارن ؟
انگشتای خشک شده اش رو بهم فشار داد ولی دیگه صدایی نداشتند

خنده تلخی کرد و گفت : آره مادر جون، اینقدر به همه هیس نگید . بزار حرف
بزنن . بزار زندگی کنن. آره مادر هیس نگو ، باشه؟ خدا از "هیس "خوشش نمی
یاد

اینو تو فیس بوک نوشته بود اما مادر بزرگ خودمم یه بار داستانشوبرام گفت مثل این بود برای همین گذاشتم

گراهام بـــل لعــــنتی عــــزیز!
تلفنی که زنـــگ نمی خورد که نیـــازی به اخــــتراع نداشت!!
حوصـــله ات ســـر رفته بود،
چــــسب قلـــــب اختراع می کردی
می چسباندیم روی ایـــن ترک های قلب صاحب مـــــرده مان
وغصـــه زنـــگ نخوردن تلفـــــنی که اختراعش نکرده ای را نمی خوردیم!
ساده بگویم
گراهــــام بــــل عـــــزیـــــز!
حـــال این روزهای مرا تو هم مقـــــصری...

گاهی دیدن یک عکس دو نفره تو رو یاد اون نمی ندازه !
تورو یاد خودت می ندازه ...
که چقدر شاد بودی ، که چقدر خندون بودی ، که چقدر جوون بودی !
گاهی آدم ها دلشون فقط برای خودشون تنگ می شه ...
دلم واسه خودم تنگه ...

عشق می بارد
بیا بدویم در باران
تو تا ته کوچه های دلم و من تا زیر رنگین کمان چشمانت !
.
.
مثل باران های بی اجازه وقت و بی وقت در هوایم پراکنده ای و من بی هوا ناگهان خیسم از تو …
.
.
باران که می بارد تو در راهی
از دشت شب تا باغ بیداری
از عطر عشق و آشتی لبریز
با ابر و آب و آسمان جاری
تا عطرِ آهنگ تو می رقصد
تا شعر باران تو می گیرد

زندگی می کنم و برایش دلیل هم دارم :
دوست داشتن تــــــــــــــــــــــو …
.
.
شاهرگم قید توست ، بزنم میمیرم …
.
.
هیچ رویایی به پای بیداریم با تو نمیرسد
خوابها فقط خودشان را اذیت می کنند !

سخت است بغض داشته باشی و بغضت را  هیچ آهنگی نشکند جز صدای کسی که دیگر نیست !
.
.
قلبم این روزها سخت درد میکند !
کاش یک لحظه می ایستاد تا ببینم دردش چیست ؟
.
.
تو با من تموم کردی ، من هم بی تو …
.
.
کلافه ام شبیه کرمی که نمیداند ماهی را از زندگی رها کند یا گنجشک را از مرگ !
.
.
هنوز مثل سابق “مهربانم” اما دیگر کسی صدایم نمی کند “مهربانم” …
.
.
وقتی می گویند نیست
کاغذ را گفته باشند یا برق را یا هرچه را ، فرقی ندارد
من یاد تو می افتم !

دارم برگ میکشم اما نه سیگار برگ !!!
برگ برگ خاطرات سوخته ام را که داخل سیگارم ریخته ام …
.
.
نوار قلب خاطرات من پر از خط های صافی ست که بی نام تو جان ندارند …
.
.
هر روز که بیدار می شوم وحشت زده قاب خاطرات ذهنم را مرور میکنم …
هیچ بعید نیست تو از آنجا هم رفته باشی !
.
.
روی برگ های خاطرات نوشتم دلتنگم …
پائیز شد و خاطرات رنگشون زرد شد و از شاخه های دلتنگی روی سنگفرش آرزوها ریختن تا زیر پای غرور و بی محبتی له بشن …

به ماه تولدم رسیده ام و تو هنوز نیامدی
شاید منتظری به ماه مرگم برسم و بیایی

***

آرزوهایم هوایی شده اند
مدام بر باد می روند!

***

می گی بی خیـــــــالت شَم ؟
خُوب لَعنَتـــــــی …
تُـــو بی خیــــــــالِ اون شُو !

***

بــــآور کن تــوقعِ زیآدی نـــیست
اینـــــکه فقـــط گـاهی احـسآس کنم
یـــک مـــــرد آغــــوشش را بــــرایِ گــــریه هــآیم بـــــآز کــــرده!

***

در ســــتایش ِ چشــــم هایــت شــعری نــمی توان گفت
خاضـــعانه تنــها بــاید تماشـــا کــرد ، مســت شد ، رهــا شد

یک نفر هست که از پنجره ها
نرم و آهسته مرا می خواند
گرمی لهجه ی بارانی او
تا ابد توی دلم می ماند

***

تورا در قلب شعرم می گذارم
به نام عشق آن را می نگارم
تمام حرف من در شعر این بود
تو را تا بی نهایت دوست دارم